.
Live in the Living Room 7, 23 maart as.
	De 7e editie van Live in the Living Room en toch een primeur, want de eerste in Haarlem! Hosts: Peter Bruyn en Helma Vincke, Lange Hofstraat 29. Het programma: - Wouter Planteijdt, zanger/gitarist van Sjako! - Michael Milo (van King Me) - Rick Treffers en - KC Soul Wouter Planteijdt Uit een interview van Wim de Jong, in het magazine van gitaar.nl, juni 2002: Clapton was vroeger God, maar onze eigen Wouter Planteijdt is minstens net zo alomtegenwoordig. Behalve in zijn eigen band Sjako! speelt hij in schier ontelbare projecten, van de jubileumavond van Sesamstraat tot de laatste plaat van Daniel Boissevain, van conceptrockjazz bij Corrie van Binsbergen tot het campagnelied van de SP. Over zijn band Sjako!, samen met Thijs Vemeulen en Richard Heijerman: "Zeg dat Sjako! ineens zoveel succes zou hebben dat ik alleen maar dat hoefde te doen, dan zou ik niet blij zijn dat ik geen studiowerk meer hoefde te doen. Juist het alles door mekaar doen vind ik juist heel erg leuk. Ik heb wel eens ergens gezegd dat het gebrek aan succes Sjako!'s grote geluk is geweest. Ik kan dus niet zeggen wat ik het belangrijkste vind. Echt ontzettend veel mooie vrouwen, ik word er helemaal gek van. Maar goed, 21 jaar Sjako!, dat vind ik wel erg te gek. Het begint een indrukwekkend getal te worden. Ik kijk al uit naar het 25-jarig bestaan." Wouter heeft inmiddels ook twee solo-cd's gemaakt. De nieuwe is begin 2003 verschenen en heet Jotter's Whiffle. Michael Milo Met zijn band King Me, heeft Michael Milo inmiddels een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Uit een recensie naar aanleiding van het optreden op het Wellerlo-fi Festival, juni 2002: "In de uitnodiging werd King Me aangekondigd als de heintje davidsen van de nederlandse lo-fi. En terecht, na vele wisselingen in de bezetting werd de band in z'n geheel opgeheven om daarna toch weer in afgeslankte samenstelling door te gaan. Nu weer stond het podium vol met een redelijk oorspronkelijke bezetting: Michael zong en speelde gitaar, vrouw Janneke op gitaar, Leo op bas, Ariël op viool en Krijn op cello. (...) Het eerste nummer speelde hij nog gitaar aan de rand van het podium, de rest van de set speelde hij met de stokken. Er werden nummers gespeeld uit de tijd dat King Me nog een band was alsmede nummers die Michael opnam met andere muzikanten (van o.a. Zoppo en Seesaw). Halverwege de set speelde de band een nummer dat ongeveer klonk zoals het destijds was opgenomen. Gaandeweg werd het echter steeds beter: de gitaren, viool en cello klonken steeds luider en speelden fantastisch samen om vervolgens tot een orkestraal en magistraal einde te komen. Niet alleen het publiek maar ook de bandleden zelf leken erg in hun nopjes. Eerder die dag vertelde Michael al dat ze een cover van Nina Nastasia aan hun repertoire hadden toegevoegd. Toen hij later een cover aankondigde vermoedden we dan ook dat het dat nummer zou zijn. Niets bleek minder waar, na een tijdje ontdekten we dat het ging om Enola Gay van OMD. Het nummer begon rustig maar tijdens het refrein liet met name Michael zich volledig gaan: rood aanlopend schreeuwde hij in de microfoon "Enola Gaaaaaaaaaay!" Het is goed om te zien dat muzikanten zich op een podium nog volledig kunnen verlaten in de muziek. Bravo!" Rick Treffers Als zanger/gitarist van Mist (voorheen: Miss Universe) deed Rick Treffers begin mei een spannende solo-tournee door Spanje. Het succes van die trip spoorde hem aan tot een nog grotere muzikale actieradius. Naast zijn belangrijkste bezigheid als zanger, gitarist, manager, opnameleider en zelfs (co-)producer van Mist (www.mist-music.com), is Treffers gestaag een Nederlandstalig repertoire aan het opbouwen, waarmee hij het komende seizoen naar buiten wil treden. De nieuwe Mist-cd “We Should Have Been Stars” (Astro Records/Sonic Rendezvous) oogst momenteel veel lof in Nederland en vooral Spanje. Kees Jonkheer Kees Jonkheer speelde onder meer als bassist in de Groningse psychobilly-band The Ponems (1987-1988) - samen met Titus Smid die we kennen van The Firebirds - en als zanger/gitarist van de garagerockgroep Sheffield Sunday. In Utrecht verruilt hij de snaren voor de toetsen en treedt doorlopend op als salon-, restaurant- en jazzpianist, later in Katz in Amsterdam (1998-2001). Onlangs nog getypeerd als 'de vaderlandse versie van Ramsey Lewis' speelt hij momenteel wekelijks in zijn huidige verblijfplaats Haarlem. Sinds twee jaar is Kees als KC Soul zijn songs aan het opnemen en bewerken.