Stemming
in Haarlem
De
stemming zat er goed in afgelopen zondag,
in het sfeervolle huis van host Ruthger
Smit. Gastvrij ook, want amper een week geleden
wist Ruthger nog niet dat zijn huis de
volgende zondag het decor zou zijn van
weer een onvervalst leuke Live in the
Living Room.
Woordgrapjes
waren deze editie niet van de lucht. Zo
leende het bindend thema van de avond
‘stemming’ zich blijkbaar voor allerlei
variaties, of het nou ging om het stemmen
van de instrumenten of om zenuwen die de
stemming van de artiesten soms danig op de
proef kunnen stellen, zoals Carmen even
ondervond.
De
avond startte gelijk stevig met Kirsten,
die directe, persoonlijke statements
koppelde aan een al evenzo eigen manier
van gitaar spelen (ja, ook qua stemming
inderdaad). Dat doet ze in (aloude)
thema’s als ‘leef je leven (voor het
te laat is)’, ‘relatie en
vriendschap’, ‘de eerste keer’ en
een op een krantenartikel gebaseerde rake
schets van een fatale verhouding. Een
performance waarvoor zelfs mensen uit
Varsseveld, de Achterhoek waren overgekomen. Voor wie
Kirsten prompt een kersvers geschreven
verzoeknummer in petto had. Een mooi
gebaar van Kirsten’s tweede keer in Live
in the Living Room.
Ook
op herhaling waren The Yearlings
(Wie? De Yearrings? De Golden
Yearrings?). Nog maar
net drie weken geleden speelden ze al in
een Utrechtse editie. Nu, koud uit de
studio voor een laatste hand aan hun
tweede cd die de 2e (eh 3e?)
week van mei uitkomt, was het nog
voornamelijk uit Utrecht komende
vijfmansgezelschap in de auto gesprongen
en naar Haarlem afgereisd. Hulde voor
zo’n hart voor de muziek, dat ook was te
horen in de performance en daarom ook
terechte waardering oogstte van het 25-koppige publiek.
De
liedjes van Carmenkata (gevormd door
Carmen en levenspartner Ronald) waren
steeds eigen, door een net weer even
andere opbouw of door het gebruik van net
weer andere (percussie-)instrumenten,
waarvan het piepende, snorrende en
puffende geluid van een oude getrouwe
Hohner-harmonica wel het meest in het
gehoor sprong. De ene keer leek het of je
in Keltische oertijden was beland, om
daarna aan de hand te worden genomen in
een vrolijk kinderliedje (‘met-een-levensles’)
van een trotse kersverse tante Carmen en
haar goedmoedige oom. Het nummer was al
even op de Arnhemse radio te horen
geweest, maar omdat de zojuist geworden
moeder deze zender in het ziekenhuis niet
kon ontvangen werd het ook nog maar even
snel op een cd-tje gebrand.
Alweer
een sympathieke avond aan de Live in the
Living Room-reeks geregen.
